Mütedeyyin ve mütefekkir âdil ve âmil olan ma‘lûm efendinin selâm ve sevgilerini takdîm ediyorum. لِلّٰهِ الْحَمْدُ وَالْمِنَّةُ Bu muhterem zâtla her zaman görüşme imkânlarını buluyorum. Her mülâkātımda siz efendimizin ahvâlinden suâl buyurup söylediklerimi merâkla dinliyorlar. Sıhhat ve âfiyet haberlerinizi verdikçe memnûn ve mesrûr oluyorlar. Ve her zaman selâm ve duâlarınızı bekliyorlar. Risâle-i Nûrları dâimâ okuyorlar. Emrinizle kendisine takdîm ettiğimiz cildler arasında Yedinci Şuâ‘ olmadığını anlayınca, bu def‘a bir tane de matbû‘ nüshalardan verdik. Daha çok memnûn oldular. Mektûblardan da bazılarını ve mersiyeleri okudular. Şimdi de vasiyetnâmenizi görmek ve okumak için istediler. Onun için ayrıca bir tane Arabî Hulâsatü’l-Hulâsa yazıp harekeleyerek takdîm etmiştim. (Oh ne güzel! Ben böyle şeyleri severim. Yalnız sen Üstâda yaz. Ve benden selâm söyle. Kendi ifâdesiyle her ne kadar zahmet ise de bunun bir Türkçe tercümesini yazıp lütfetsin) dediler. Bendeniz de yazayım diye söz verdim. Hazretinize arz eyleriz.

Mektub 210

Sayfa 111

Sayfa 112

Sayfa 112

Sayfa 113

Sayfa 113

Sayfa 114

Sayfa 114

Sayfa 115

Sayfa 115

Sayfa 116

Emirdağ Lahikası - 2