Dördüncü Cihet ve Sebeb: Büyük Deccâl’ın ispirtizma nev‘inden teshîr edici hâssaları bulunur. İslâm Deccâlı’nın dahi bir gözünde teshîr edici manyetizma bulunur. Hatta rivâyetlerde, “Deccâl’ın bir gözü kördür” denmekle nazar-ı dikkati gözüne çevirerek, büyük Deccâl’ın bir gözü kördür. Ve ötekinin bir gözü, öteki göze nisbeten kör hükmünde olduğunu hadîste kaydetmekle, onlar kâfir-i mutlak bulunduklarından, yalnız münhasıran bu dünyayı görecek bir tek gözleri var ve âkıbeti ve âhireti görebilecek gözleri olmadığına işaret eder. Ben ma‘nevî bir âlemde İslâm Deccâlı’nı gördüm. Yalnız bir tek gözünde teshîrci bir manyetizmayı gözümle müşâhede ettim. Ve onu, bütün bütün münkir bildim. İşte bu inkâr-ı mutlaktan çıkan bir cür’et ve cesâretle mukaddesâta hücum eder. Avâm-ı nâs, hakîkat-i hâli bilmediklerinden hârikulâde bir iktidar ve cesâret zanneder. Hem şânlı ve kahraman bir milletin mağlûbiyeti hengâmında, böyle istidrâclı ve şânlı ve tâli‘li ve muvaffakiyetli ve kurnaz bir kumandanı bulduğundan, gizli ve dehşetli olan mâhiyetine bakmayarak kahramanlık damarıyla onu alkışlar, başına kor, seyyielerini örtmek ister. Fakat kahraman ve mücâhid ordunun ve dindâr milletin, ruhundaki nûr-u îmân ve Kur’ân ışığıyla hakîkat-i hâli göreceği ve o kumandanın çok dehşetli tahrîbâtını, ta‘mîre çalışacağı rivâyetlerden anlaşılır.

Hasan Feyzî (rh)’in Fıkraları

Sayfa 292

Sayfa 293

Sayfa 294

Sayfa 295

Sayfa 296

Sayfa 297

Sayfa 298

Sayfa 299

Sayfa 300

Sayfa 301

Sayfa 302

Sayfa 303

Sayfa 304

Sayfa 305

Sayfa 306

Sayfa 307

Sayfa 308

Siracun Nur